Binnen de context van het middeleeuwse kloosterleven met de dagelijkse rituelen (gebed, eten, arbeid, zang en studie) ontwikkelde ik samen met kunstenaar Sophie Johns een long-durational performatief werk: een collectieve tekening. In deze teken performance, die publiek toegankelijk was, trachtten we elke beweging doordacht, evenwichtig en afgestemd te laten zijn op de ander.

Het werk was een bespiegeling op collectiviteit: het reduceren van de focus op individualiteit binnen een artistieke praktijk, en het verkennen van intuïtie als een gemeenschappelijk proces. Ook bood dit werk inzichten over de manier waarop temporaliteit waarde zou kunnen produceren binnen een praktijk, en raakte ikzelf geïnteresseerd in vertraging als artistieke strategie.